Je wil iets, maar het lúkt gewoon niet zo lekker of voelt te groot. Stop met aanmodderen, doe het samen met mij in een 1 op 1 traject. Klik hier.

Foetsie met die creatieve blokkade. Het interview in Intermadiair Magazine.

Een interview geven zo nu en dan. Reuze leuk. Zeker als je andere creatieve wezens ermee een tikje kan inspireren. Dat hoop je dan toch. Hieronder het artikel overgenomen van Intermediair Magazine. De kop is: Zo doorbreek je jouw creatieve blokkade. Snoer die innerlijke criticus de mond. Dus heb jij wel eens een mindere periode, lees mijn 'van huilen naar hoera' verhaal dan eens.

Deze quote deel ik alvast: 

'Sabine Wisman voelde tien jaar schroom om naast schrijver ook illustrator te zijn. Totdat een boek haar over haar creatieve blokkade heen hielp.'

Oke  daar gaan we. Onder de streep dus het 1 op 1 overgenomen artikel.

Oh nee. Eerst nog dit. De Amerikaan die het boek schreef die mij over mijn creatieve blokkade heen hielp...daar werkte ik later voor. Ik ontwikkelde een workshop voor zijn school. Ik dronk koffie met hem toen hij eens in Nederland was. Het blijft bijzonder hoe het universum cadeautjes rond strooit.


Door: Jolein de Rooij

‘Als kind bracht ik uren door in onze knutselkamer. Daar kon ik kleien, timmeren, naaien en schilderen. Daar schreef, tekende, knipte en plakte ik elk jaar onze eigen skikrant, vlak voordat we op wintersport gingen. Het sprak voor zich dat ik naar de kunstacademie ging. Maar tekenen hoorde voor mij zo bij mijn kindertijd, dat ik als 19-jarige koos voor de richting fotografie. Geen kinderachtig geklieder meer, maar het serieuze werk. Vond ik. Dat ik net de eerste prijs had gewonnen in een fotowedstrijd hielp. Maar mijn hart lag er niet. Al snel was ik meer in de stad te vinden dan in de doka van mijn Brusselse kunstacademie. Ik gaf de strijd op. En koos voor iets radicaal anders: marketing.

Gewoon beginnen

Sabine Wisman ontwikkelde de Artist Wake Up Call voor makers, vormgevers, illustratoren en kunstenaars om zich vrijer te kunnen voelen in hun werk. Ook coacht ze ondernemers met een creatief beroep om over blokkades heen te komen en succes te behalen. ‘Mensen vertellen zichzelf dat ze geen tijd hebben, te oud zijn, of onvoldoende talent hebben. Maar je kunt ook een kwartier per dag tekenen of schrijven. Je kunt op elke leeftijd beginnen. En je moet jezelf niet vergelijken met mensen die al tien, twintig of dertig jaar bezig zijn. Wees tevreden met jouw creatieve stadium. Dat is waar je bent, en zo is het goed. Kijk niet te ver vooruit. Begin gewoon.’

Tussen mijn twintigste en dertigste werkte ik in commerciële functies in de reclamebranche en later de interieurbranche. Ik kreeg een Alfa onder mijn kont en droeg een mantelpakje. Maar keek al die tijd met scheve ogen naar de creatieven op kantoor. Mijn plaats was daar. Maar wie was ik om te denken dat ik dat kon? Toch kon ik mijn scheppingsdrang niet langer de kop indrukken. Rond mijn dertigste schreef ik me in voor een deeltijdopleiding creatief schrijven. Ik stopte met mijn verkoopwerk. Ik kreeg kinderen. Ik werd gevraagd om docent te worden bij de schrijfschool. Ik hielp nu anderen om te schrijven. En zette ook zelf de stap. Ik schreef een kinderboek dat ik illustreerde met mijn eigen pentekeningen. Ik vond een tweede uitgever. Ik stelde haar voor om mijn nieuwe boek ook zelf te illustreren. Ze zei: laat maar zien wat je kunt. Een week later stond ik alweer op de stoep. Met een schetsboek vol. De uitgeefster bladerde het door. Bleef één of twee keer hangen bij een pagina. Toen klapte ze het dicht. En zei: blijf jij maar lekker schrijven.

Ik keek naar de grond. Die lag bezaaid met het werk van gerenommeerde illustratoren. Ze werkten allemaal wel voor deze prestigieuze uitgeverij. En terecht. Technisch waren ze zo veel beter dan ik. Dat kon ik goed zien. Hoe haalde ik het ook in mijn hoofd? Ik moest me maar bij mijn leest houden: schrijven. Dat kon ik tenminste. En dat deed ik. Tien jaar lang. Artikelen, columns. En zestien boeken lang. Die allemaal werden geïllustreerd door anderen. Tot mijn volle tevredenheid. Hun illustraties waren altijd een cadeautje. Maar ik wilde meer. Misschien was focussen wel niet mijn sterkste kracht. Ik wilde ook tekenen. Maar wie zat daar op te wachten? Ik was een kunstacademie-dropout, een goedwillende amateur. Soms deed ik een poging om te tekenen, maar mijn probeersels belandden stuk voor stuk in de prullenbak. Ik had inmiddels een enorme schroom opgebouwd.

In de zomer van 2013 huurden we een huisje op het Franse platteland. In mijn koffer zat een boek van een creatieve duizendpoot: Danny Gregory. Hij had in de reclame gewerkt, was auteur, tekenaar en creatief trainer. Zijn boek had een lange, veelbelovende titel: The Creative License: Giving Yourself Permission to Be the Artist You Truly Are. Het stelde niet teleur. Ik kalkte de kantlijn vol met uitroeptekens. Ik onderstreepte zin na zin. Zoals deze uitspraak van trompettist Miles Davis. If I ever feel I am getting to the point where I’m playing it safe, I’ll stop.

Ineens snapte ik het. Als je iets moois wilt maken, dan moet je je comfortzone verlaten. En niet verwachten dat het in één keer perfect is. Dat was een andere zin die ik onderstreepte: Release your ego’s desire for perfection. En: There are no bad drawings. Gregory raadde aan om geen potlood te gebruiken, maar pen. Zodat je je lijnen niet kunt uitgummen. Ik stond op uit de stoel voor ons vakantiehuisje. Ik pakte het schetsboekje dat ik mijn koffer had gestopt. Ik liep de natuur in en stuitte op een ruïne. Ik begon te tekenen en ben niet meer gestopt. Ik veroverde een hoekje van de serre om te tekenen. Uiteindelijk werd de hele ruimte mijn atelier. Verboden voor mijn kinderen. Volgestouwd met tekenmaterialen. Elke ochtend als ik opsta organiseer ik er mijn eigen speelkwartier. Ik zet lijnen op papier. De ene lijn is mooier dan de ander. Maar het zijn allemaal tekeningen. Ik verslind grote pakken kopieerpapier. Zo houd ik de drempel laag. Mijn innerlijke criticus is een vaste bewoner van mijn atelier. Maar ik ben aan zijn aanwezigheid gewend. Nog steeds ben ik technisch niet de sterkste tekenaar. Maar tekenen is veel meer dan dat. Met tekeningen vertel je vooral een verhaal.’


Vond je het een snufje of schep inspirerend, dan zou ik het geweldig vinden als je het deelt met die ene creatieve vriend(in) voor wie dit ook leuk kan zijn om te lezen. Dank, dank.

Creatieve groet en tot rap,

 

Laten we elkaar niet uit het oog verliezen, creative creature.

Kom net zoals 1000+  tekenaars, kunstenaars, ontwerpers en illustratoren ook op mijn ere lijst en ontvang inspirerende mails (Friday Fun genaamd) over creativiteit, maken en het hebben van een creatief beroep of bedrijf.

Close

50% Afgerond

Mis onze Friday Fun niet

Sluit je aan op onze erelijst van creatievelingen die elke veertien dagen onze inspirerende en motiverende Friday Fun krijgen. Eindelijk iets leuks in je mailbox.