Maken en angst. Stop it!

Bang zijn dat het nog steeds - na al die jaren - niet goed genoeg is wat je maakt, niet mooi is, niet vernieuwend meer is of niet origineel.

Het kan je op momenten zo in het gezicht (en om het hart) slaan, dat voor korte of langere tijd de sprankel even uit je werk is...of je met afnemend enthousiasme aan je werk begint. Hoe zit het en vooral: wat doe je ertegen (3 tips).

Een televisie zonder aan/uit knop.
Een broek zonder broekspijpen.
Een tachtigjarige zonder rimpels.

Ze bestaan niet. Net zoals maken en angst niet zonder elkaar bestaan. Soms is het een vleugje angst. Soms is het zo groot dat het je verslaat. Of je nu een parttime, fulltime of hobbytime creatief bent: we voelen het allemaal.

Ook de mensen van wie jij denkt dat ze blaken van het zelfvertrouwen en vast nooit hun inner critic horen roepen, overwinnen voortdurend die angst en blijven maken, omdat het is wat hen drijft en waar ze blij van worden. 

Net zoals jíj voortdurend dei angst overwint en blijft maken omdat het is wat jou drijft en waar jij blij van wordt.

Ik vind al jouw overwinningen dit waard:

klap klap klapper-de-klap en nog eens klap klap klap en vooruit klap klap

Zo, die heb je in de pocket. Ik geef ‘m je luid en lang, dat applaus, en vanuit het hart.

Ik geef het mezelf ook, dat applaus. Ik gaf ‘m bijvoorbeeld aan mezelf toen ik schrijven en illustreren eindelijk durfde te combineren. Dat gebeurde al een tijd gelee en zit zo…

Mijn eerste kinderboek (van de 17) illustreerde ik zelf. Mijn tweede, bij een andere uitgever, wilde ik ook zelf illustreren. ‘Laat maar wat zien,’ zei de uitgeefster met verstand en een nauwe werkrelatie met illustratoren als Max Velthuis en Annemarie van Haeringen. Ik tekende een week lang elke avond. Een heel schetsboek vol, scene achter scene. Op naar de uitgever. Ze bladerde het door. Ik zag dat ze bleef hangen bij de tekening waar ik het meest tevreden over was. Toen klapte ze het dicht.

‘Blijf jij maar lekker schrijven,’ zei ze. En dat deed ik. Tien jaar lang. Boeken, artikelen, columns. Want Ik Die Niet Kon Tekenen ging zich focussen. Dat was goed. Focussen moest. Anders werd het niks met me.

Wat ik eigenlijk deed was Angst laten winnen. Er was nu namelijk bewijs van iemand die er verstand van had: ik kon het niet goed genoeg. Het duurde bijna 10 jaar voordat ik tekenen weer deel van mijn werk uit durfde laten maken. Ik tekende wel, maar alleen voor mezelf.

Sindsdien klap ik nog regelmatig hoor. Onlangs hing een bovenmaats schilderij van mij op een expositie met ook werk van anderen en daarvoor moest ik een angst overwinnen. Een kleintje, maar toch. Dat is dan zo’n klapmoment. Iemand moet het doen, nietwaar? En ik wil dat best doen voor mezelf. Ik ben de lulligste niet. Want mijn inner critic zei namelijk op de dag van de opening 'Jij? Op die expo? Wat denk je wel niet...Tussen al die échte kunstenaars? En daar ga jij dan straks tussen staan?'

Hier drie tips  om je angst te overwinnen.

1. Stop it!

2. Stop it!

3. Stop it!

(Vrij naar de  MADtv sketch met Bob Newhart)

Ik laat je niet met Stop it! achter hoor. Hier drie tips van Joseph, Henri en Dali.

Joseph sloeg de spijker op z’n kop, hij zei

“To live a creative life, we must lose our fear of being wrong” – Joseph Chilton Pearce

Henri zegt het zo

“Creativity takes courage” – Henri Matisse

En Dali, die wist er ook wel raad mee

“Have no fear of perfection, you will never reach it”- Salvador Dali

Ik maakte er dit driewoords postertje van en het hing jaren in mijn studio.

Omarm het maar weer eens. Het besef dat angst erbij hoort ook na al die jaren. Als je het voelt (die angst) zit je dus op de goede weg. Ben je nog steeds aan het maken. Nog steeds een actieve maker, ontwerper, tekenaar, kunstenaar, illustrator of wat je ook bent.

De kunst is het klein te maken, die angst. Pak bij Angst je koffer niet uit, drink er alleen een kopje koffie. Net zoals bij Twijfel (waar ik over schreef).

Tot slot: bedankt voor het lezen. Vond je het interessant? Deel het dan. Met een creatieve vriend(in) bijvoorbeeld. Vind ik geweldig. Dank, dank, dank alvast.

Liefs en tot rap,

PS: Zin om je creativiteit en/of je onderneming eens écht te laten groeien? Ik heb een plekje met jouw naam erop in mijn mentoring programma. Je kunt nu instappen, maar laten we elkaar eerst even bellen om te kijken of jij, ik en het programma een match zijn met wat jij nu nodig hebt. Als je meedoet ontvang je de Your Creative Success box in je brievenbus en direct toegang tot de online academy én tot de groep geweldige, ondernemende vrouwen in de besloten community van The Creatives Club.