Waarom jouw 'Ik heb geen tijd' eigenlijk iets anders inhoudt.

Ooit zei een illustrator en deelnemer bij de start van het Artist Wake Up Call programma dat ze geen tijd had voor een dagelijkse tekening in haar schetsboek. Ze had het over mijn dagelijkse SpeelKwartier dat ik nogal promoot (en ja, dat lukt mij zekers niet 365 van de 365 dagen en dat is prima oké niks mis mee). Ze was niet de eerste die zei 'Zelden tijd voor' en ze zal niet de laatste zijn. Ik betrap me zelf ook nog vaak zat op de 'Geen tijd voor' gedachte. Niets menselijks is mij vreemd.

'Waarom lukt het me gewoon niet?', vroeg ze. 'Want als ik het anderen zie doen lijkt het me geweldig!' Ik stond op, liep door de workshopruimte, wees iemand aan en zei:

Stel je voor dat zij zou zeggen: "Ik heb geen tijd voor televisie".

Ik wees lukraak nog iemand aan.

"En zij zegt ik hoor dat anderen wel televisie kijken en het lijkt me wel wat. Netflix enzo. Maar het lukt mij gewoon ook niet."

Weer wees ik iemand aan. Ik zei:  "En zij zegt  ik heb geen tijd voor mijn telefoon. Ik zie anderen op hun telefoon op Instagram zitten maar het lukt me gewoon niet omdat ik geen tijd heb."

"En wat dacht je van deze," zei ik tot slot. "Ik heb geen tijd om te douchen. Ik zie anderen het doen en het lijkt me geweldig. Maar het lukt me gewoon niet." 

Dat douchen vinden ze het leukste voorbeeld. Altijd.

Hoe raar klinkt dat? Want douchen is toch wel een prioriteit voor ons allen, nietwaar? Zelfs als je later opstaat dan normaal. Zelfs als je het 's ochtends skipt, dan doe je het 's avonds. Of desnoods maar vijf of zes keer per week. Wat voor jou ook het beste werkt. Maar hoe dan ook sta jij heul regelmatig onder de douche.

Wat zal er gebeuren, als je op deze manier kijkt naar jouw vrije, blije maaktijd? Wat als je het benadert als douchen?

Maaktijd is tijd met je innerlijke creatieve zelf. Zie het eens als een daad van zelfzorg zoals met douchen ook het geval is. Of van zelfliefde want halllooooo het creatieve deel in jou wil gezien, gehoord en vooral: spelen, spelen, spelen. En ik heb het dus niet over maken voor klanten he? Dat lukt meestal uitstekend. Ik heb het over maken zonder dat het moet, zonder opdracht. 

Verander die vrije, blije maaktijd van iets dat tussen alles op je to-do lijst staat naar een cadeautje dat je jezelf gunt én echt geeft.
Omdat je van jezelf houdt.
Omdat je het waard bent (klinkt zo bleh maar is yeah).
Om jezelf te voeden.
Om plezier te hebben.
Om de creatieveling in jezelf te eren.
Om de creatieveling in jezelf wakker te houden.
Om te groeien.

Heb je inderdaad geen tijd of is het op dit moment geen prioriteit?

Oké. Punt gemaakt Bien, denk je wellicht. Maar hoe nu voorwaarts?

Begin in ieder geval met op te merken dat je je SpeelKwartier of welke maaktijd dan ook eigenlijk ziet als iets dat moet in plaats van iets dat mag. En ga het stap voor stap zien als zelfzorg en een gebaar van zelfliefde. Want laten we helder zijn. Het is geen tijdprobleem maar eerder een prioriteitsprobleem. Je hebt de vrijheid om het verhaal dat je jezelf vertelt over het niet hebben van tijd voor je SpeelKwartier of welk maak moment dan ook, opnieuw te schrijven.

Stel je voor dat je die paar minuten per dag reserveert voor creativiteit. Het kan een bron van vreugde worden, een moment van ontspanning midden in de waan/hectiek van de dag (tekenen is mijn vorm van meditatie). Perfectie is niet nodig; het gaat om het proces, niet alleen om het resultaat...en liever zelfs helemaal níet om het resultaat. Ik probeer me tijdens het vrije en blije maken steeds meer te ontkoppelen van een mogelijk resultaat. Lukt me dat altijd? Neen helaasch niet altijd, maar het gaat wel al zooooveel beter dan tien jaar gelee en wat een extra ruimte en rust geeft dat tijdens het maken. 

Door als homo creativus bewust tijd te maken voor vrij en blij maken, verschuift het idee van geen tijd hebben naar prioriteit geven aan wat je echt belangrijk vindt. Het zijn kleine momenten (wat is nou een kwartier?) die een groot verschil kunnen maken in je welzijn en creativiteit.

Het ging de rest van de Artist Wake Up Call  met deze vrouw (we starten trouwens eindelijk weer met het 8 weken programma en er is op dit moment een superrrr vroegboek korting, jaja) beter. Ze maakte meer tijd vrij maakte voor maken en haar leven viel niet in de soep, maar won juist aan momenten van (teken)tevredenheid. Wat haar daarbij hielp was afscheid nemen van de overtuiging dat we de tijd voor het vrije en blije maken zomaar ineens hebben liggen in ons drukke bestaan. Neen. We zitten niet op de bank, vervelen ons en denken 'Goh, laat ik weer eens wat gaan tekenen, schilderen of beeldhouwen want - gaaaap - wat is mijn leven toch saai'. Haar leven en mijn leven en dat van jou naar alle waarschijnlijkheid ook is te vol en te leuk om te wachten op tijd die vrij is en smeekt om ingevuld te worden. Het is dus geen tijd voorgeschoteld krijgen, maar tijd maken. Omdat je weet dat je het goed doet. Net zo goed als een warme douche. Of juist een koude en daarvan op kikkeren.

En dat tijd maken kan jij. 

Ohjazekerswel!

Leuk dat je er (weer) was en dank voor je interesse! Ken je iemand van wie je weet dat hij/zij weer of meer zou willen maken, maar wel eens zegt dat hij of zij er geen tijd voor heeft? Deel dit bericht dan vooral. Dank alvast. Dank, dank, dank. En laten we samen blijven groeien en de wereld verrijken met onze creativiteit.

Maak mooi en zooi. Maak, maak, maak. En wat je ook maakt of doet, doe het met lust, lef en liefde!

Liefs en tot rap,

PS Info over het meer of weer gaan maken en het wakker schudden van je innerlijke Artist, vind je hier.